Understand before you comment!

I set the status "உடல் எனக்கு உருகுமாலோ, என்செய்கேன் உலகத்தீரே!" ("My body is melting, what can I do, My World?") in my GTalk and Orkut this week and I had queries from every corner of my friends world - "What's wrong with you dude?".

I tried to explain everyone, but thought I can just publish my comments in a blog instead.

Guys, there is nothing wrong with me... As many of you may know, I love reading literature and divine literature in particular. These days, I am just trying to read through Nalaayira Dhivya Prabandham and I came through this line in one of the paasurams of Kulasekagara aazhvaar's thirumozhi.

890:
குடதிசை முடியை வைத்துக்
குணதிசை பாதம் நீட்டி,
வடதிசை பின்பு காட்டித்
தென்திசை யிலங்கை நோக்கி,
கடல்நிறக் கடவு ளெந்தை
அரவணைத் துயிலு மாகண்டு,
உடலெனக் குருகு மாலோ
எஞ்செய்கே னுலகத் தீரே. (2) (19)

The simplest explanation is "Hey people of the world! I am enjoying the beauty of Lord Vishnu and my body is melting. What can I do?"

So, guys! There's nothing wrong with me and I am doing good! :) :) :)

Thanks, Ma! It all started here...!

First lessons of my 'Nala Bhagam' from my mother that has made me a 'decent' cook today :-)

கார்கில்!

இந்த வாரம் பழைய காகிதங்களைப் புரட்டிக்கொண்டிருக்கும் பொழுது கையில் தட்டுப்பட்டது கார்கில் வீரர்களை ஊக்கப்படுத்த நான் எழுதிய கடிதம். 1999ல் கார்கில் போர் நடந்துகொண்டிருக்கும் பொழுது பள்ளியில் ஒரு கடிதப்போட்டி நடத்தினர் - 'கார்கில் வீரர்களை ஊக்கப்படுத்தும் கவிதை எழுதும் போட்டி'. இதோ நான் எழுதிய கடிதம் - இல்லை... இல்லை...கவிதை!

அன்பை விரும்பும் இந்திய மண்ணில்
ஆதிக்கம் செலுத்தும் பாகிஸ்தானை
இன்னுயிர் ஈந்து தடுத்து வரும்
ஈகை நிறைந்த வீரர்காள்!
உங்களுக்குண்டெங்கள் ஆதரவு!
ஊடுருவும் நரிகளை ஒழிப்பீர்கள்!
எல்லையில் போராடும் உங்களுக்கு
ஏனைய உதவிகள் செய்திடுவோம்.
ஐயம் இல்லை உங்கள் மேல்
ஒளியாய்த் திகழும் திலகங்களே!
ஓங்கும் நமக்கு வெற்றிகளே!
ஔடதமாகும் அவ்வெற்றி!
அஃதே உங்களுக்கெம் போற்றி!

கார்கில் வெற்றியும் இந்த கடிதமும் அதற்குக் கிடைத்த முதல் பரிசும் இப்பொழுது நினைத்தாலும் இனிக்கின்றது!

renaming the blog...

This morning just thought about giving a more meaningful name to this blog. A lot of names came to my mind and and then I thought 'I' would be the right name. But, you see, there are lot of restrictions like minimum characters/maximum characters and all and so I is not permitted (even if it is permitted somebody might have taken it by this time). I like mathematics and especially there was a period of time when I loved complex numbers (especially during our Digital Signal Processing days when we learnt FFT and other stuff. Even now I love FFT but these days I have a crush towards DCT which I am trying to understand for my MPEG2, MPEG4, H.264, VC1 video decoding stuff). So, square root of (-1) is 'i' :). I tried to get that but blogger gave me "rootofminus1" which is a general way of mentioning 'i'.

So, from today I am root of -1. :)

When I am talking about I, a joke comes to my mind...
_________________
Teacher: Hi John, Can you tell me a sentence that starts with I?
John (starting...): I is....
Teacher (interrupting): No John... I should not be followed by is. I should always be followed by am.
John: Ok Teacher! I am the ninth letter in English alphabet.

Good one, right? :D
_________________

Why read Mahabharata and Ramayana?

People (including many of my friends :)) throw a strange look at me when I tell them that two of the books that I like very much are Mahabharata and Ramayana (by C.Rajagopalachari). And, the reason for that strange look? These are Hindu epics that dates back to thousands of years and is not fiction or sci-fi or so. Why they think so? The reason is very interesting. A modern guy (or to be apt, a guy in a modern world and time like now) should dance, party and have a lot of fun and even if he likes reading books that should be the ones by Sidney Shelton and folks like him.

For those who think Mahabharata and Ramayana are just stories about the manifestations of Lord Vishnu as Krishna and Rama - "You are just wrong!". It's more than that. The two epics have not left any aspect of life uncovered - they are about love, fortitude, faithfulness, courage and courage in adversity, friendship, honesty, chivalry, loyalty, divinity. They have many more values embedded in them.

We all think we know the stories of Mahabharata and Ramayana. True! Here is what we know:

Mahabharata:

Pandavas are five brothers ruling Indraprastha and Kauravas, one hundred in number ruling Hastinapura. Yudhistira played dice game with Shakuni and lost everything including his wife Draupathi, his brothers and himself to Kauravas and the Pandavas were sent to forest for 13 years. At the end, Krishna comes to help them. Pandavas and Kauravas fight at Kurukshetra for eighteen days before the latter perish.

Ramayana:

The four brothers Rama, Lakshmana, Bharata and Shatrughna living in harmony with great affection to each other and to their parents when Dasharatha decides to make Rama as king of Ayodhya. Mantra, the wicked maid of Kaikeyi invokes rubbish hostile in her mind reminding of the two boons which Dasaratha promised. Kaikeyi asks Dasharatha the two boons - one to make Bharata as king and the another to send Rama to the forest for fourteen years. Rama keeps his father's promise and goes to forest along with Lakshmana and Sita. Dasharatha dies in grief. In the forest, Ravana kidnaps Sita and takes her to Lanka. Rama and Lakshmana with the help of Hanuman and the other vanaras reach Lanka and fight with Ravana killing him and rescuing Sita.

What do we know more about the great epics? Maybe a little more including the stories of Jatayu and Hanuman in Ramayana and the grief of Draupati in Mahabharata. I was also of the same view until I read Rajaji's Mahabharata and Ramayana. As far I know, there is no other book that can narrate the two great epics and the many short stories that are embedded in them in such a beautiful way, highlighting the aspects that I mentioned above.

How many of us really know the story of Trishankhu, the story of Ganga, Bhishma and Vidura and the meeting of Bhima and Hanuman in Mahabharata. Very few. Even I didn’t know many of these. But, after reading the books, I was amazed by the whole lot of the short stories embedded in these great epics and the values of life explained by them.

For example, the story of Ganapati scribing the Mahabharata on an agreement with Vyasa is awesome. Vyasa requesting Ganapati to be the scribe and Ganapati telling him that he can write Mahabharata if Vyasa dictates it without a pause. Vyasa agrees to Ganapati's condition however with a counter stipulation: Ganapati should understand the thing before he writes. Vyasa composes very complex stanzas and while Ganapati writes them down he thinks about the next stanza and hence the great epic was born. Interesting, isn't it?

Also, the story of Shukracharya and Kacha explains us why human beings should never intake wine. Bhima himself exemplifies courage and strength while Bhishma and Vidhura stands for righteousness.

In Ramayana too, Rajaji explains the love between Rama and Sita very beautifully. As I mentioned above, the story of Trishanku, where Vishwamitra takes the impossible challenge of sending the king Trishanku to Swarga in his original human body that makes Vashishta call the former a "Brahmarishi" (we usually tell - it's like getting Brahmarishi post from Vashista's mouth and also the so called 'Trishanku swarga story- it came from this only). The courage, strength and loyalty of Hanuman fills the latter half of Ramayana.

Each phase of Rama's life and each story in the book explains how one should lead a life - how a son should be brave and full of virtues - from the lives of Rama and Bharata - whom I like the most in Ramayana than Rama himself, how a wife should be (from Vaidhehi who is the very form of Lakshmi herself*) and should not be (from Kaikeyi) and how fate can play any role of disaster at any point of our life all due to karma (Kaikeyi is, indeed, a virtuous and loving wife of Dasaratha, but fate came in the form of Mantra and hence gifted us with the story of Ramayana!), Lakshmana - who is skilled at literally everything and is an affectionate brother. I could not explain each and every chapter of the book. But, I am sure you will be able to relish the same when you read the book.

* A note given by Rajaji is woth mentioning here. Though Valmiki got the divine view to see the whole story of Rama when he started writing it, he saw Rama and Sita only as a humans and not as Gods - though here and there he explains the godly qualities of Rama! Rajaji says: "Since Valmiki's hero is just a human with godly qualities, when Rama lost Janaki in the Panchavati forest, he laments like "What a sinner am I! Oh God! Why should it all happen to me?". I really appreciate Rajaji for giving an analogy from the life of Jesus." The author explains:

"...It is said in the Bible that Jesus, nailed to the cross and about to give up his ghost, cried with a loud voice, 'Eloi! Eloi! lama sabachthaani!' which is Hebrew for "My God, my God, why have you forsaken me?. The mystery of incarnations is ever the same. They are weighed with the dust and tears of the body they have taken and suffer and grieve like mortals..."

When Thulasidaas and Kamban started with Ramayana, people already had accepted Rama as a God and they could not have imagined Rama otherwise. Hence in Kamban and Thulasidaas' version of the holy epic, we see Rama being portrayed as Vishnu himself, while Valmiki portrays Rama as a human with virtues and godly qualities.

Enjoy these great epics! You will surely do justification to the time you spend.

These books costs very less and can be obtained by sending a DD for Rs.200 (including postal charges) to Bharatiya Vidya Bhavan, Mumbai.

it's all about passion

It was a very interesting editorial column in yesterday's Times of India (TOI - May 28, 2008). I am referring to "The New Martians - The possibility of humans settling on Mars". Fantastic one! It analyzed in a very detailed manner - what may be the possible outcomes of Mission Phoenix. Man, you should really have a huge confidence to send a rover like Phoenix to an unseen planet like Mars that is about 700 million kms from earth.

NASA once again proved that the Moon and the Mars are no distant to them. Kudos to all the scientists of NASA. Their passion towards exploring the whole universe is mind boggling. The above TOI article even had the briefing of what will happen to future Mars missions, how the environment can be built to make humans survive and make it our second home.

It certainly needs Herculean effort, but the speed at which NASA goes, makes me think that our future generation will one day show the pale blue dot from Mars to feed their kids like the way our mothers showed us the moon while coaxing and feeding us. Why future generations? For those who believe in Hindu scriptures which says that there is life after death, it is not highly unlikely that we will be able to experience Martian environment - maybe by 2500 AD - by then we would have built the human livable Mars. And, who knows - we will see ads for winter vacation trip (Yes! Mars seems to be having a max of -63 and min of -140 degree celsius) between Earth, Mars and Moon, just for $999 (Enthusiastic entrepreneurs can start planning now!). Not sure whether there will be any concept like visa - business L1, H1B and so on…

OK Guys… see you all in Mars - of course, by 2500 AD.

a thought - very good, indeed!

I usually read Sunday Times' editorial page and whatever interests me in that page. Sometimes, I read Shashi Taroor's column - "SHASHI ON SUNDAY". This week's column was awesome, and the very first paragraph evoked some thought in me - a significant thought which we all seldom would have thought of. Instead of giving a briefing about the column, I am just Ctrl+C and Ctrl+V-ing the first paragraph and that, I hope will make you think as well.

"Why do we celebrate birthdays? This is a perfectly serious question, prompted by the fact that today happens to be mine. I will receive cards, phone calls and messages of congratulation from family and friends, all for having accomplished - what exactly? Nothing more than merely emerging 52 years ago. Whereas the person who did all the hard work that day, the one whose effort and sacrifice and pain resulted in the fortuitous event - my mother - will be ignored by all and sundry. She will go to the temple, as usual, and feed the poor, as she has done on each of her children's birthdays for decades. But no one will congratulate her for what she accomplished on that March Shivratri day more than five decades ago. Instead, the tributes will come to the lease deserving beneficiary: the person whose only real challenge on that occasion was to be able to manage to breathe."

Did it invoke some thought in you too….?

And, if the first paragraph calls for some serious emotional thought, the last paragraph was really funny (at least for me). Here's Shashi saying…

"Of course, the bat is now a bit worn, smudged both from the fours that went off the meat of the bat and the nicks and edges that accompanied your scoring, but you're still there and the great cosmic umpire doesn’t seem to be readying to raise his finger. Fifty-two not out!"

Good one from Shashi! :)

Rahman rocks!!!

Ashutosh Gowarikar's 'Jodha Akbar' just got released. Also going on is a very big discussion on whether Jodha loved Akbar or his son Jehangir. But there is one person who doesn't really care about this and just says I love my music. And he is the great A R Rahman. Wow! What a beautiful performance in Jodha Akbar. Every song is beautiful. Azeemo shaan shehanshaah rocks!!! The instruments that Rahman has used and the compostion is amazing. I also like the song in his own voice Khwaja mere khwaja. He just proved that he can also compose a beautiful sufi song. Sadhana Sargam's kaamoshi and Bela Shinde's Man mohana are melodious ... Rahman rocks!!!

பல மரம் கண்டு அவை அனைத்தையும் வெட்டிய சுஜாதா

'பல மரம் கண்ட தச்சன் ஒரு மரத்தையும் வெட்டான்!' - எங்கப்பா அடிக்கடி சொல்லற பழமொழி இது. மத்தவா எப்படியோன்னு தெரியாது; ஆனா, என்னைப் பொருத்தவரைக்கும் இது கொஞ்சம் - இல்லை ரொம்பவே உண்மை. :) ஆனா, சுஜாதா, பல மரம் கண்டு எல்லாத்தையும் வெட்டிய பேரறிவுடைய கலைஞன், பொறியாளர், எழுத்தாளர் - இன்னும் எத்தனை எத்தனை முகங்களோ நம்மை விட்டுப் பிரிந்த இந்த ரங்கராஜனுக்கு. ஆனந்த விகடனில் 'கற்றதும் பெற்றதும்' படித்தபோது வியந்திருக்கிறேன் இவரைப் பற்றி. எப்படி ஒரு மனிதனால் கடவுளையும் கணிப்பொறியையும் ஒரே நேரத்தில் இப்படி அலசி ஆராய முடிகின்றதென்று. நாமெல்லாம் நமது வாக்குரிமையைச் செலுத்தும் மின்னணு வாக்கு இயந்திரம் இந்த விஞ்ஞானி 'பாரத் எலெக்ட்ரானிக்ஸ்'ல் விஞ்ஞானியாக இருந்தபோது கண்டுபிடித்ததுதான். சாதாரண மக்களையும் தனது கதைகளிலும் நாவல்களிலும் அறிவியலைப் புகுத்திப் புதிய உலகத்தைக் காணச் செய்தவர். முதல்வன் முதல் சிவாஜி மற்றும் இன்றைய தசாவதாரம் வரைக்கும் தனது வசனங்களால் 'சும்மா அதிர வைத்த' சுஜாதாவின் ஆன்மா அமைதியடைய வேண்டுவோம் இறைவனை.

அந்த நாளும் வந்திடாதோ…

ரொம்ப நாளா என்னொரு ஆசை. ஏன் கனவு காணறேன்னு கூட சொல்லலாம். பாமரனும் கம்ப்யூட்டர் உபயோகிக்கற காலம் ஒண்ணு வரணும். நம்ம நாடு இப்ப இருக்கற நிலைமைல அவ்வளவு பேருக்கும் அடிப்படைக் கல்வியறிவு கொண்டு வர்றதே பெரிய விஷயம். அப்படி அடிப்படைக் கல்வியறிவு கொண்டுவந்துட்டாக் கூட கணிப்பொறி-ங்கறது அவங்க கல்வியறிவை விட உயரத்துலதான் இருக்கும். இப்ப செல்பேசி-ங்கறது விவசாயிட்டக் கூட இருக்கற மாதிரி கம்ப்யூட்டரும் கிராம மக்கள்ட்ட இருக்கணும்னா அதோட உபயோகம் அவங்களோட வாழ்க்கையோட பின்னப்படணும்.

இன்னிக்கு ஆங்கிலம் தெரியாத யாருக்கும் கணிப்பொறி உபயோகமில்லாத நிலைமை இருக்கு. இப்பதான் கொஞ்ச வருஷமா யூனிகோடே (unicode) பயன்பட ஆரம்பிச்சுருக்கு. அதனால நான் கனவு காணற மாதிரி ஒரு வருங்காலம் இருக்கணும்னா கணிப்பொறியோட பயன்பாடு மொழிக்கு அப்பாற்பட்டு அமையணும். கீபோர்ட், மௌஸ் இதுக்கெல்லாம் தேவையே இருக்கக் கூடாது. நான் என்னோட நண்பன்கிட்ட பேசற மாதிரி கணிப்பொறிட்ட பேசணும்; எனக்கு என்ன தேவைன்னு நான் சொல்ல கணிப்பொறி அதை புரிஞ்சுண்டு அதுக்கு ஏத்த மாதிரி வெளியீடு (output) தரணும் - அதுவும் எனக்குப் புரியற மொழியிலேயே.

அதுக்கு இயல் மொழியாக்கம் (Natural Language Processing-NLP) அவசியம். அது இல்லாம இந்தக் கனவு பலிக்காது. இந்த இயல் மொழியாக்கம்-ங்கறது கணிப்பொறிய மனுஷனாக்கற ஒரு திட்டம் தான். அதாவது கிட்டதட்ட நாம பிரம்மாவாகி ஒரு மனுஷன் எப்படி இன்னொரு மனுஷன் சொல்றத இயல்பா புரிஞ்சுக்கறானோ, அதே மாதிரி ஒரு கணிப்பொறிய உருவாக்கணும்.

உதாரணத்துக்கு, ஒரு விவசாயி தன்னோட பயிர்ல ஒரு நோய் இருக்கறதப் பார்க்கிறான். உடனே, தன்னோட கணிப்பொறிய எடுத்து, "கூகிள், என்னோட பயிர் இலைல இந்த மாதிரி ஒரு நோய் இருக்கு"ன்னு சொல்ல - உடனே கூகிள் "எந்த மாதிரி"ன்னு கேக்க - விவசாயி கணிப்பொறியில இருக்கற ஒளிப்படக்கருவி (camera) மூலமா நோய் பாதிச்ச செடிய படம் எடுத்து அனுப்ப - கூகிள் உடனே அந்தப் படத்த பகிர்வில (server) இருக்கற பல படங்களோட ஒப்பிட்டு என்ன நோய்னு கண்டுபிடிச்சு அதை குணப்படுத்தற வழிமுறையையும் மருந்தையும் விவசாயியோட மொழியிலேயே சொல்லணும்.

இந்த உதாரணம் கேக்கறதுக்கு 'அலிபாபாவும் நாற்பது திருடர்களும்'ல வர்ற 'அண்டாகாகசம் அபூகாகுசம் திறந்திடு சீசே!" ரேஞ்சுக்கு தான் இருக்கும் இப்ப.

மேல சொன்னது ஒரு உதாரணம்தான்னாலும் நடைமுறைல இதை சாத்தியமாக்கறது கஷ்டமான வேலைதான்.

பின்ன, கம்ப்யூட்டரை மனுஷனாக்கணும்னா நாம கடவுளாகணுமே... கடவுளாகறது என்ன அவ்வளவு சுலபமா என்ன?

அம்பது வருஷத்துக்கு முன்னால யாராவது நெனச்சுருப்பாங்களா - அவனவன் 'வாழைக்காய் பஜ்ஜி' மாதிரி கையில ஒரு செல்பேசிய வச்சுண்டு அலைவான்னு? அத மாதிரி இந்தக் கனவும் நனவாகும் - என்ன இன்னும் அம்பது அல்லது நூறு வருஷம் கூட ஆகலாம் அது நனவாக. அதுவரைக்கும் எம்.எஸ். மீராவுல பாடின மாதிரி 'பாமரனும் கணிப்பொறி உபயோகிக்கும் அந்த நாளும் வந்திடாதோ!"ன்னு பாடி அத நனவாக்கறதுக்கு நம்மாலான முயற்சியை மேற்கொள்வோம்.